Gebrekkige aspectscheiding

Over basale fouten en sociale ergernissen.

Gedoe rond het gebruik van tussentaal in Het Verhaal van Vlaanderen. Wat is tussentaal? En waar komt dat gedoe vandaan? Een heerlijke wirwar van basale fouten…

Schrikbarend voorbeeld van hoe basale fouten kunnen leiden tot een diepgeworteld professioneel misverstand dat wereldwijd schade berokkent aan een massa personen met mentale problemen, en een ernstige belemmering vormt voor de hoognodige verbetering van objecten, processen en systemen.

Ze schieten als paddestoelen uit de grond, die apps die maatschappelijke problemen gaan oplossen. Dat ze een bijdrage leveren aan managerialisme is duidelijk, de rest iets minder.

Is onze realiteit dan zo erg? Dat we virtuele werelden gaan opzetten om in te leven? Of is dit enkel een nieuwe ICT-religie? De rattenvanger van Hamelen achterna.

Beetje speciaal geval, dit. Ik heb in feite geen last van Gartner, maar bij het lezen van een artikel in DataNews viel ik toch virtueel van mijn stoel. Over de strijd tussen VR en de realiteit. Voor beleidsmakers die innovaties ondersteunen.

Of hoe een gebrekkige aspectscheiding milieuvervuiling veroorzaakt.

Ooit van "managerialisme" gehoord? De term is niet bepaald in zwang, de praktijk des te meer. De nadelige gevolgen zijn stilaan onmiskenbaar.

De federale expertengroep rond koopkracht adviseert op de snelwegen de snelheid te beperken tot 100 km/u. Wat Egbert Lachaert een bedenkelijke bedenking ontlokt: "Het heeft weinig zin om elektrische wagens aan 100 km per uur te laten rijden om brandstof te besparen". De man heeft duidelijk geen last van veel technisch inzicht. De vervolgartikelen die her en der in de media opduiken zijn een analyse waard.

De politie stuurt bij een proces-verbaal voor overdreven snelheid een campagnefolder mee met de boodschap "de snelheidslimiet is de veiligheidslimiet". Je kan het ze niet kwalijk nemen. Maar als je er wat over nadenkt vraag je je af hoe dit in 's hemelsnaam mogelijk is.