menu
Het eeuwige onderwerp. Ik pleegde al acht specifieke artikelen tot nu toe, inclusief enkele boekbesprekingen, en een resem achtergrondartikelen. Hier volgt een nieuw overzicht, met een situering van burn-out in de actuele maatschappij, een spanningsveld tussen syndromen en symptomen, historische ontwikkelingen omtrent de stressrespons, het belang van een hormonale benadering, en een visie op vermoeidheid als centraal symptoom. Uiteraard met een analyse van de basale fouten die de burn-out epidemie in stand houden.
Cortisol is een hormoon dat een belangrijke rol speelt in de reactie van het lichaam op stress. Er is al één en ander van bekend, maar blijkbaar nog niet alles, wat voor sommige alternatieve genezers de aanleiding is om cortisol te kapen voor eigen gewin. Ineens is cortisol de oorzaak van alle problemen, en is het beheersen ervan de oplossing.
Een zekere Hans Selye definieert rond 1930 het 'aanpassingssyndroom', en hernoemt het later tot 'stressrespons'. Een eerder recente website vergelijkt dit met burn-out. Een bewijs is er niet echt, maar het idee blijft kleven.
Kan je in omstandigheden met overmatige stress zelf zorgen dat je geen burn-out krijgt? Zij die het al gehad hebben lijken te denken van wel, volgens een DS artikel van Nathalie Carpentier. Ik heb mijn twijfels.
Een interview met Brankele Frank, schrijfster van het boek "Over de kop", waarin ze als neuroloog haar eigen burn-out onderzoekt. Meteen een aanleiding voor een dosis maatschappijkritiek.
ChatGPT als hulpje bij onderzoek? Het is zeer verleidelijk, maar ook zeer gevaarlijk (zoals een UV-insectenverdelger). Een poging om informatie te vinden over de overeenkomsten tussen diverse vermoeiingsaandoeningen laat zien dat ChatGPT er stevig met de klak naar gooit. Ongehoord dat zoiets zo maar mag gebruikt worden.
De corona-pandemie heeft een interessante aandoening opgeleverd: long covid. Onderzoeken daarvan maken geleidelijk duidelijk dat syndromen als long covid, burn-out, ME/CVS, en mogelijk zelfs depressie, tot één groep behoren, nl. vermoeiingsaandoeningen, met uiteraard vermoeidheid al gemeenschappelijk kenmerk.
Het is niet omdat de MBI-test burn-out meet dat die ook burn-out kan verklaren. Maar deze poging daartoe is wel een aanleiding om diverse kenmerken van de actuele maatschappij kritisch te bekijken.
Is het mogelijk dat we een mentaal probleem kunnen oplopen net door erover te (horen) praten? Over soma en psyche, beïnvloeding van je innerlijk, de gevaren van digitalisering, en het succes van neoliberalisme.
Als ik voor een boekbespreking een standaard had voor de kwaliteit van het boek, zou dit er waarschijnlijk niet aan voldoen. Anderzijds past dit wel in een bredere vergelijking van methoden ter bestrijding van burn-out en andere uitputtingsziekten. Best nuttigen in combinatie met andere bronnen.