menu
Achtergrond bij blogartikel "Managerialisme en burn-out".
De federale expertengroep rond koopkracht adviseert op de snelwegen de snelheid te beperken tot 100 km/u. Wat Egbert Lachaert een bedenkelijke bedenking ontlokt: "Het heeft weinig zin om elektrische wagens aan 100 km per uur te laten rijden om brandstof te besparen". De man heeft duidelijk geen last van veel technisch inzicht. De vervolgartikelen die her en der in de media opduiken zijn een analyse waard.
Perfectionisme is altijd negatief? Ammehoela. Integendeel zelfs. Over perfectionisme bestaat een gigantisch misverstand, dat vooral de coaching sector veel geld oplevert. Hoog tijd om één en ander recht te zetten.
Na veel vijven en zessen is de federale regering er toch in geslaagd een corona-barometer te construeren. Maar de definitie is niet sluitend, waardoor dit gewrocht vooral het primaat van de politiek onderstreept. En misschien is het wel vooral daarvoor bedoeld.
"De vijfde discipline". Wie heeft er nog nooit van gehoord (buiten de Gen-Z en -Alfa)? In de jaren negentig was dit een hot item, maar de erfenis is beperkt. Waarom? Ik leg mijn eigen leeservaring naast online commentaren, en zoek naar basale fouten.
Dat er in een opvoeding één en ander kan foutlopen is uiteraard jammer, en daar mag best aan gewerkt worden. Maar door een narcistische ouder veroorzaakt perfectionisme aanvoeren als de bron van zowat alle latere problemen is wel met de haren getrokken. Van "hét referentiewerk over perfectionisme" had ik iets meer perfectie verwacht.
Een opgeruimd hoofd in een overvolle wereld. Veelbelovende titel en subtitel. Jammer genoeg krijg je hier net een overvol hoofd van. Ik probeer te analyseren. Als toemaatje krijg je een beschouwing over de waarde van lezerscommentaren. Om je hoofd weer leeg te maken.
De subtitel is "Leren van pijnlijke ervaringen". Altijd interessant, zo'n boek over IT-mislukkingen, met de hoop om er iets nuttigs uit te leren; en leren van pijnlijke ervaringen heeft de sector altijd veel te weinig gedaan. In het voorwoord zegt de auteur dat het haar vooral gaat om de menselijke, organisatorische en sociale dimensie van ICT-projecten. Zeer interessant uitgangspunt, lijkt mij.
"Gigantisme" in de economie staat voor ongezonde groei. Organisaties groeien te snel, en dat komt niet goed. Geert Noels beschrijft het probleem in al zijn facetten, en geeft ook een aantal principes die een deel van de oplossing kunnen vormen. Als je de economische en maatschappelijke evoluties een beetje volgt, weet je dat hij gelijk heeft. Doe je dat niet, dan leer je hier alvast meer over de bedenkelijke gevolgen van het efficiëntiedenken in de huidige maatschappij.
Hartcoherentie als antwoord op burn-out, hyperventilatie en stress? Zou kunnen, maar dit boek laat kansen liggen door een gebrek aan wetenschappelijke onderbouwing.