Blog

Nog maar eens een filering van een paar artikelen over taalperikelen, eerst eentje van een variatielinguïst (stilaan een pijn in het achterste), dan een reactie van een literatuurdocent. En een conclusie die elke variatielinguïst zou moeten ter harte nemen. Zelden zo een verzameling vlag-en-ladingproblemen en gebrekkige aspectscheidingen bij elkaar gezien.

Een journalist wil een artikel publiceren over het horizontale onderste knoopsgat, en belt mij vooraf naar aanleiding van mijn beschrijving van de basale fout "systeem van het zevende knoopsgat". Het artikel verschijnt, maar ik word er niet gelukkig van. Wat is er gebeurd? Een analyse van details die weinigen interesseren, met conclusies die iedereen zou moeten begrijpen.

– Ik had het eerder al over perfectionisme, dat m.i. ten onrechte wordt gekleineerd. Maar er verschijnen wel af en toe boeken over perfectionisme, en ze zijn altijd negatief. Nu wil ik toch wel eens weten wat die dan wel te vertellen hebben. Ik fileer er twee.
– On-line informatie over positief perfectionisme is zeldzaam, maar het bestaat. Hebben we daar iets aan? Ik bekijk diverse websites.

Een vervolg op "Algemene Nederlandse Communicatiekunst". Eens de gemoederen beroerd zijn duurt het ook even vooraleer ze weer bedaren.

Heisa in kranten en sociale media na berichtgeving omtrent versoepelingen van enkele Nederlandse grammaticaregels. Waar gaat het over, en zijn er basale fouten mee gemoeid?

Zie ook het artikel "Pano en het virus", waarin sprake was van de vernietiging van de strategische voorraad aan mondmaskers. Pano heeft daarover een nieuwe reportage gemaakt. Eén en ander wordt er niet fraaier op.

België is ernstig getroffen door de corona-crisis, en we willen graag weten hoe dat komt. Dat er in dergelijke omstandigheden dingen verkeerd lopen is begrijpelijk. Minder begrijpelijk is dat niemand de olifant in de kamer ziet. Een basale fout, gewoon genegeerd, of zelfs helemaal niet opgemerkt, maar deze keer met grote gevolgen.

Het artikel "Moet ons Nederlands een mondmasker aan?" uit De Standaard van 13-05-2020 gaat over het gebruik van Engelse woorden in nederlandstalige berichtgeving in een corona-context. Interessant op zich, maar vooral ook een mooi voorbeeld van gebrekkige aspectscheidingen en vlag-en-ladingproblemen.

In het digitale tijdperk zijn documenten veel gemakkelijker bereikbaar. Ja, soms. Af en toe heb je 10 mails en een boze telefoon nodig om er aan te geraken… En krijg je Doccle door de strot geduwd. Of toch niet?

Je gebruikt de website van een bedrijf, constateert een probleem, wil daarover een opmerking maken aan dat bedrijf, en vervolgens loop je vast… Geen contactformulier? Of erger nog, wel een contactfomulier maar je kan er niets mee aanvangen? Het lijkt eerder regel dan uitzondering. Sterk voorbeeld: BPost.